Zaburzenia psychiczne: m.in. wszelkiego rodzaju depresje to problemy zdrowotne coraz częściej obecne we współczesnym społeczeństwie. Wiele osób leczy się farmakologicznie, uczęszcza na różne terapie, a niekiedy jest hospitalizowanych, nawet bez zgody.

Czy człowiek chory jest w stanie sam, poza pomocą lekarzy, terapeutów, najbliższego otoczenia zawalczyć o własne zdrowie i życie? Jest to możliwe, jednak wymaga chociażby odrobiny osobistego wysiłku i zaangażowania, woli walki i samozaparcia.

W procesie indywidualnej walki z depresją bardzo istotne sprawy to:

  • Zmiana nawyków żywieniowych- odpowiednia dieta uzupełniająca niedobory witamin, substancji odpowiedzialnych za przewodnictwo impulsów nerwowych w mózgu
  • Aktywność fizyczna ( jazda na rowerze, spacery, zwykłe codzienne czynności- sprzątanie).
  • Czytanie książek- udowodnione naukowo, że poprawia nastrój i pozytywnie wpływa na samopoczucie, zmniejsza objawy depresji
  • Słuchanie muzyki
  • Pisanie, np. pamiętnika ( pomaga uwolnić się od negatywnych emocji)
  • Wychodzenie z domu

Jakie są moje osobiste doświadczenia? Choruję od wielu lat, wiąże się z tym długa historia, lecz chcę się skupić na tym co teraz, a jest to dla mnie trudny okres, ponieważ przyjmuję leki, mam za sobą pobyt w szpitalu psychiatrycznym. Wiele lat radziłam sobie bez leków, jakoś funkcjonowałam, żyłam, a teraz niestety muszę je przyjmować. Czuję się różnie. Leki może poprawiają nastrój, wyciszają, jednak po ich przyjmowaniu występuje wiele skutków ubocznych m.in. tycie, problemy z koncentracją, precyzyjnym formułowaniem i wyrażaniem myśli, zaburzenie psychofizycznej sprawności, bóle w klatce piersiowej, osłabienie, niskie ciśnienie oraz wiele innych.

Zdarzały mi się dni gdy czułam się tragicznie, bez sił psychicznych i fizycznych. Odczuwałam ból psychiczny i duchowy, załamanie, pojawiały się myśli samobójcze….W takim stanie ciężko skupić się na czymkolwiek…Gdy myślami jest się gdzie indziej, brak nadziei na zmianę, jedyne rozwiązanie to śmierć, odebranie sobie życia. Trudno przebywać między ludźmi, rozmawiać, pracować, uczyć się…lecz mimo wszystko wiele razy byłam zmuszona iść do pracy, sama podświadomie szukając ratunku wychodziłam gdzieś…Tak naprawdę nie chciałam umrzeć, lecz musiałam znaleźć sposób aby pomóc sama sobie. Nie chciałam zadręczać nikogo swoimi problemami. Negatywne odczucia były tak intensywne, osobiste i intymne, że nie miałabym nawet siły z nikim się nimi dzielić.

Po krótkim, intensywnym wysiłku fizycznym mój stan się poprawiał. Zaskakiwało mnie to. Zastanawiałam się jak to możliwe, że po 3 h sprzątania czuję się dużo lepiej, wiele nieprzyjemnych objawów zniknęło

Po wyjściu z domu, często na spotkania grupy Pozytywnie Doładowani mój stan też się poprawiał.

Po czytaniu książek i poradników,  (szczególnie Reginy Brett  „Mów własnym głosem”, „Pan Bóg zawsze znajdzie Ci pracę”, Jody Ann Bickley „Milion cudownych listów”). Książki te stały się dla mnie początkiem zainteresowań tematyką samorozwoju osobistego, obejrzałam też kilka filmików, obecnie czytam „Odpowiedzi na najważniejsze pytania” …., kupuję i czytam różne poradniki.

To wszystko, o czym piszę jest oparte na moich osobistych doświadczeniach. Życzę aby każdemu, kto poświęci chwilę czasu na przeczytanie tego krótkiego, być może nudnego tekstu, udało się odnaleźć w sobie siłę do walki z depresją- zmierzyć się z nią. Życie to najpiękniejszy dar, jaki otrzymujemy za darmo i zawsze warto zawalczyć o siebie.

Autor: Anonim.